دیباگ

سلام،
این ترم در درس طراحی شی‌گرا استاد محترم زبان Java را هم در کنار مطالب درس تدریس می‌کنند. پروژه‌ای هم تعریف کردند که باید حتماً با همین زبان بنویسیم. دنبال این بودم که یه جوری سر و ته قضیه را با #J هم بیاورم، چیزهایی هم نوشتم ولی #J اصلاً شیرین نیست و به دلم نچسبید!. چیزی که بیشتر از همه اذیت می‌کرد نبود propertyها بود، همه چیز با get و set است. مساله دیگر این بود که #J چیزی شبیه foreach در #C ندارد (یا شاید من ندیدم)، حال آنکه خود جاوا چنین چیزی دارد!.
در راستای داونلود کردن JRE، تصمیم گرفتم JDK را هم بگیرم و پروژه را با آن درست کنم. دوباره با هزار زحمت گشتم تا تونستم JDK را پیدا کنم. چیزی از شروع داونلود JDK نگذشته بود که به Eclipse برخوردم. این حلال زیبا و Open Source محیطی عالی برای برنامه نویسی Java است. بعد از کلی کلنجار تونستم Visual Editor را برای آن راه بندازم و با آن برای برنامه‌ام فرم درست کنم. در غیر این صورت مجبور بودم برای درست کردن ظاهر برنامه کد بزنم. این حلال نازنین پروژه‌ای غیر انتفاعی است و جالب است بدانید که در تهیه JBuilder از کدهای آن استفاده می‌شود.
وقتی جاوا کار می‌کردم احساس می‌کردم در شهر غریبی هستم حال آنکه آن شهر کاملاً آشنا بود. net. و کلاس‌های جاوا تقریباً یکسانند ولی بعضاً در اسم کلاس‌ها و جایی که آنها را می‌توان پیدا کرد با هم تفاوت دارند.
زبان جاوا بسیار بسیار نزدیک #C است (یا شاید بر عکس). برام جالب بود که حتی کلاس‌های Generic در هر دو به یک شکل است. البته #C خیلی خوش دست‌تر از جاواست.
در مجموع باید بگم جاوا دنیای جالبیه ولی زندگی در دنیای Net. به مراتب ساده‌تره.
راستی یادم رفت بگم که غورباقه‌ی محبوبم را با استفاده از Eclipse و SWT نوشته‌اند و به همین علت است که اصلاً ظاهرش شبیه به برنامه‌های جاوا نیست.
موفق باشید.