سلام،
به غایت تمام جهان قابل مشاهده، کل این دوازده میلیارد سال نوری که می‌توان دید، حرف هست ولی نمی‌توان گفت.
نمی‌توان گفت، شاید به هر کس نشاید گفت و حتی گر بگویی، آن گفتن خالی از فایده است. حرف‌هایی که شنیدن و نشنیدنش همسان و هر دو بی‌فایده‌ست.
نباید گفت، شاید به هیچ کس نباید گفت که گر بگویی آن گفتن موجب پشیمانی‌ست. حرف‌هایی که گفتن و نگفتنش همسان و هر دو موجب پشیمانی‌ست.
گروهی تمایل شنیدن آن را ندارند، گروهی تحمل و گروهی دیگر هیچکدام را. آنهایی هم که این دو را دارند مخاطب حرف‌ها نیستند که خود به آن حرف‌ها رسیده‌اند پیش از گفتن.
حرف‌های که دردی از کسی دوا نکرده، موجب درد می‌شود. دردی که جز فراموشی برای آن پاسخی نیست و گذر زمان تنها مسکن آن است.
بنابراین انتظار نداشته باشید حرف بزنم. اصرار نکنید، حتی شما.
ما همه قربانی هستیم. برخی انکار می‌کنیم و برخی خبر نداریم.
ما پاسخ هستیم. مساله چیز دیگریست.
موفق باشید.