دیباگ

حسرت دیدار

18. مهر 1383 شروین کتابی (0)
سلام،
داستان کوتاه زیر را از کتاب میدان آزادی نوشته آقای همایون خسروی دهکردی انتخاب کردم. البته معیارهای انتخاب این بود که داستان یک داستان کوتاه است و شرح حال ما ایرانیان را بیان میکند.

حسرت دیدار
همه اش از یک اشتباه شروع شد؛ اشتباه من! شاید برادرم مسعود هم مقصر بود، که این جمله نامه ام را برای بابا و مامان خوانده بود. جمله من این بود:
"حالا که دور از وطن هستم میشنوم که پرسپولیس یکی از زیباترین آثار باستانی جهان است، حسرت میخورم که چرا هیچ وقت آنجا را ندیده ام."
مسعود میگفت:
"بابا با شنیدن این جمله اشک در چشم هایش جمع شده و قسم خورده که در اولین فرصت ترتیب بازدید مرا بدهد." مسعود میگفت:
"تمام روز و شب را به فکر کردن به سفر و بازدید تو از تخت جمشید و شیراز میگذراند."
مسعود راست میگفت، پدرم حتی در مورد غریبه ها هم وقتی احتیاج به کمک داشته باشند به آب و آتش میزند تا آنها را به مقصودشان برساند. خواهرم –که شوهرش فرصت مسافرت ندارد- در اغلب سفرها با بچه هایش میهمان ماست.
مادر میگفت پدر همان شب پس از با خبر شدن از حسرت من، گفته بود:" کاش من مرده بودم و نمی شنیدم که پرسم حسرت دیدن جایی را دارد."
تابستان که به ایران رفتم، فقط ده روز فرصت داشتم و یک فهرست بلند بالا از کارهای واجبی که بایستد انجام دهم. مثل تمدید گذرنامه، گرفتن عکس، رفتن به دندان پزشکی و در انتهای فهرست نوشته بودم: بازدید از تخت جمشید. پدرم فقط روی بند آخر کار میکرد. هر چند به نظر میرسید که مساله بازدید من کم کم اهمیت خودش را از دست داده است. به خصوص اینکه تمدید گذرنامه ام به مشکل بر خورده بود. یک روز به توصیه مسعود به پدرم گفتم:
"میدونی بابا! زیاد به سفر شیراز فکر نکن اگر پاسپورتم درست نشه، به دانشگاه نمی رسم."
اما پدرم گوشش بدهکار نبود. حس میکردم تلاش بیش از اندازه او برای سازمان دادن این سفر، دارد نگران کننده میشود. مسعود که اسم این سفر را گذاشته بود:" سفر حسرت " دم به دم در حال مسخره کردن من بود و نگران پدر.
هفته دوم بود و من چند روز دیگر بایست برمیگشتم. هنوز کار پاسپورتم تموم نشده بود و بلیت جدید هم نگرفته بودم. پدر به این کارها کار نداشت و با تمام قوا مشغول تدارک سفر بود. تا اینکه به یاد مهرزاد افتادم، دوستی قدیمی که میدانستم خلبان شده. غروب روز شنبه به هر زحمتی بود شماره تلفن مهرزاد یا بهتر است بگویم، کاپیتان مهرزاد را پیدا کردم و زنگ زدم. مهرزاد خیلی مهربان بود. به اصرار او همان غروب شنبه به خانه اشان رفتم. مهرزاد قبل از شام به چند جا تلفن کرد و به کمک دوستان و آشنایانش بالاخره کار گذرنامه روبه راه شد و تاریخ پرواز از ایران، ساعت شش صبح سه شنبه تعیین شد. قرار شد گذرنامه ام را روز دوشنبه تحویل بگیرم.
بعد از شام مفصلی که با خانواده مهرزاد خوردم، صحبت ها گرم شد و بحث "سفر حسرت" هم پیش کشیده شد. مهرزاد گفت:
" فردا به شیراز پرواز دارم. اگر موافق باشی، با پرواز صبح می برمت شیراز و با پرواز بعدازظهر هم برت میگردانم. به دوستان هم در شیراز سفارش میکنم تا در طول روز بتوانی جاهای دیدنی شیراز و به قول خودت پرسپولیس را، ببینی. یک تور یک روزه! "
دوشنبه غروب وقتی با تلفن از کاپیتان خداحافظی میکردم، حس کردم سبک شده ام؛ کار بلیت و گذرنامه حل شده بود. تمام روز یکشنبه را توانسته بودم در تخت جمشید بگذرانم و حالا با خیال راحت و یک بسته عکس و فیلم از تخت جمشید میتوانستم برگردم.
روز دوشنبه عصر وقتی به خانه برگشتم بابا مریض بود. پای راستش درد گرفته، و ورم کرده بود. مادرم میگفت:
" برایش آزمایش نوشته اند که باید انجام دهد. "
همه چیز ظاهرا روبه راه بود، غیر از حال پدر که هر لحظه وخیم تر میشد. پای راستش شده بود اندازه یک متکای درست حسابی. مادرم میگفت که از کمرش است.
مسافرت من تحت الشعاع بیماری پدر قرار گرفت. و همه بر بالین او جمع شده بودیم. وقتی به مادر نگاه کردم، نگاه عجیب او مرا به فکر انداخت. بعد از شام پدر پرسید:
" خب پسرم چمدان هایت حاضر است؟ مدارکت را از پول و بلیت و پاسپورت دم دست بگذار. " من گفتم:
" نگران نباشید همه چیز مرتب است." پدر به زمین چشم دوخت. ناگهان مادر گفت:
"حالا که می روی شاید بد نباشد پدرت را هم با خودت ببری!"
حرف عجیبی بود ولی چهره ی مادر طوری بود که کسی چیزی نگفت. فقط پدر فوراً حرف های مادر را ادامه داد:
" مگه نگفتی که یخچالت سوخته و دست شویی و رنگ اتاقت هم خراب است؟ اگر بخواهی میتوانم با تو بیایم و این کارها را برایت ردیف کنم!"
مسعود بلند شد و در اتاق شروع به قدم زدن کرد من باز نگاه عجیب مادرم را دیدم. در نگاه مادر هم حیرت بود و هم آرامش. طوری که من یکباره گفتم:
" کاش میشد، با هم برویم." مادر با خوشحالی گفت:
"چرا که نه؟" عرق روی پیشانیم را با دستمال پاک کردم و گفتم:
" آخه ویزا، بلیت!" مادر گفت:
"به مهرزاد زنگ بزن!" پدر گفت:
"ویزا دارم! فقط پاسپورت�� خانه خواهرت مانده ... باید بیاورم!" مادر خودش شماره مهرزاد را گرفت. وقتی با مهرزاد صحبت کردم گفت:
"یکی از پرواز ها جا دارد و شاید بتوانم با جا به جا کردن چند نفر ترتیب کار را بدهم، ولی ویزا چی؟" گفتم:
"ویزا دارد." گوشی را گذاشتم و با تعجب دیدم که پدر در رختخواب نیست. از مادر پرسیدم:
"پس بابا کو؟" پلک هایش را به آرامی بست و باز کرد و لبخند زد:
"رفت منزل خواهرت پاسپورتش را بیاورد. " من و مسعود فریاد زدیم:
"ولی این موقع شب! توی این هوا، با وضعی که بابا داشت... ماشین هم که گیر نمی آمد! " گفت:
" پیاده رفت. نگران نباشید. بر می گردد. "
وقتی مادر چمدان پدر را بست و به دست من داد، پدر از پله ها بالا می آمد. پاسپورتش را در دستش گرفته بود و در هوا تکان می داد. پای راستش حالا کاملاً سالم بود و اثر هم از ورم دیده نمی شد.
مادر گفت:
"پدرت به خاطر تو حاضر است هر کاری بکند."
شهریور 1380
این داستان در مجله گلستانه شماره 32 سال سوم در مهر 1380 نیز چاپ شده است.



تایپ فارسی خیلی سخته کلی طول کشید تا این داستان را تایپ کردم!

موفق باشید.

پاتو از گیلیمت درازتر میکنی!؟

17. مهر 1383 شروین کتابی (1)
چرا می خواهید کارائی و توانائی خود را محدود به این ضرب المثل کنید که پایت را از گلیمت درازتر مکن. من معتقدم که شما میتوانید پایتان را از گلیمتان درازتر کنید و نگران هم نباشید!
این جمله از پاراماهاسا یوگاناندا بود.

چی بنویسم!؟

16. مهر 1383 شروین کتابی (2)
الان واقعا نمیدونم چی بنویسم ،
من قبل از اینکه این وبلاگ رو درست کنم تو زندگیم به جز مشق (اونم به زور) و برنامه چیزی ننوشتم نوشتن خیلی کار سختیه.

mail

16. مهر 1383 شروین کتابی (0)
سلام
به علت عادت کردن به کلمه دات کام من آدرس ایمیل را بجای دات آی آر اشتباها در بازی حکم دات کام نوشته بودم!
آدرس درست: Shervin[at]debug[dot]ir
خداحافظ

حکم

15. مهر 1383 شروین کتابی (15)
سلام
بنا به درخواست دوستان من بازی حکم را آپلود کردم.
نسخه اول این بازی حدود یک سال پیش نوشته شد. من خیلی حکم دوست داشتم (البته شلم بیشتر دوست دارم!) و اکثر اوقات کسی نبود که باش بازی کنم بنابراین تصمیم گرفتم یک حکم چهار نفره (یک بازیکن خودم و سه بازیکن کامپیوتر) درست کنم. در این مدت این برنامه تغییر زیادی نکرده فقط هوش بازیکن کامپیوتر روز به روز بیشتر شده.
این بازی را برای خودم نوشتم برای همین هیچ وقت فکر یک رابط کاربر شیک براش نبودم اگر دیدید ظاهرش خیلی ساده است شرمنده اصلا روش وقت نذاشتم.
کار با این برنامه خیلی ساده است وقتی نوبتتون شد روی ورقی که میخواهید کلیک کنید کسی هم که روبروی شماست یارتونه. هر سه کامپیوتر هوش یکسانی دارند پس نگویید یارم خنگه حریفها باهوش!
اگر سوالی داشتید میتونید ایمیل بزنید فقط لطفا در مورد قوانین حکم از من سوال نکنید!
در آخر بگم که این بازی با Visual Basic .NET 7.1 نوشته شده است برای اینکه اجرا بشه باید Microsoft .NET Framework 1.1 را داشته باشید.
موفق باشید

حکم نسخه 1.2
Microsoft .NET Framework Version 1.1 داونلود نکنید بعد بفهمید اینو داشتید!

بازی های کوچک!

14. مهر 1383 شروین کتابی (3)
سلام,
من هر وقت از برنامه نوشتن خسته میشم به خودم یک زنگ تفریح میدم میرم بازی های کوچیک مثل MS Hearts یا بازی حکم چهار نفره خودمو بازی میکنم.
سایت popcap.com تعداد زیادی از این جور بازی های کوچولو داره که میتونید در مواقعی که حوصله تون سر رفته بازی کنید.
بازی خوب زیاد داره دیروز بازی Insaniquarium رو گرفتم بد نبود. ماجرا از این قرار بود که شما یک اکواریوم ماهی دارید و باید ماهی پرورش بدید ماهی میخرید غذا بشون میدید و...
یک سایت دیگر برای بازی های کوچیک axysoft.com است.
موفق باشید.

انتخاب واحد یا کندن کوه؟

12. مهر 1383 شروین کتابی (0)
سلام,
امروز من حذف و اضافه داشتم. من با تلاش بسیار زیاد تونستم یک درس یک واحدی رو حذف کنم و جاش یک درس سه واحدی بگیرم و تعداد واحدام از 14 بشه 16.
شانزده واحد خیلی کمه من امیدوار بودم که بتونم حداقل 19 یا 18 واحد بگیرم ولی بعضی از درسها پر شده بود و بقیه با درسهایی که گرفته بودم تداخل داشت.
این ترم زمان و روز کلاسهام خیلی بده مثلا شنبه ها فقط یک کلاس ساعت 4 تا 5 دارم.
به نظر من سختترین کار توی دانشگاه انتخاب واحده , انشاالله همه در انتخاب واحد شانس بیارن من که شانس نیوردم!
خداحافظ

Internet Censorship

11. مهر 1383 شروین کتابی (1)
داشتم وبلاگ میلاد رو میخوندم راجع به فیلتر کردن اینترنت نوشته بود.
این روزها هر سایتی که میخوایم بریم قبلش فکر میکنیم که نکنه فیلتر شده باشه یا بعد از اینکه ما توش رفتیم فیلتر بشه چون بعضی از فیلترها اگر یک صفحه رو بد تشخیص بدن دفعه بعد که به اون سایت مراجعه کنید میبینید که فیلتر شده!
فیلتر با استفاده از کلمات کیلیدی راهیه که الان خیلی جاها استفاده میکنند. این روش اصلا خوب کار نمیکه مثلا در جایی از صفحه کلمه girl وجود داره و صفحه فیلتر میشه.
خیلی از سایت های هک و کرک و داونلودغیر قانونی از تبلیغاتی استفاده میکنند که این باعث میشه فیلتر بشن.
من فکر میکنم فیلتر کردن اگر درست انجام بشه کار خیلی بدی نیست.

امیدوارم روزی برسه که اینترنت برای آدمهای عاقل که میتونن خوب رو از بد تشخیص بدن فیلتر نشه یا لااقل فقط سایتهایی که واقعا خلاف عرف جامعه هستند فیلتر بشن.

خدانگهدار.

سفر

10. مهر 1383 شروین کتابی (0)

سلام
خیلی خسته ام همین الان از مسافرت اومدم.
دو روزم که تو هفته دانشگاه نمیرم میتونم با خیال راهت با سایتم ور برم , گذشتم رفتم نراق ! جایه جالبیه (تو استان مرکزی کیلومتر 15 جاده دلیجان-کاشان) با آب و هوای کویری و شب سرد. دانشگاه آزاد هم اونجا شعبه داره و فکر میکنم جمعیت دانشجوها خیلی از مردم بومی بیشتره !.
دیگه برم بخوابم از فردا دوباره زندگی شروع میشه.
خداحافظ